اتریش
اتریش
تاریخ
پیش از سده‌های میانه، رومیان، اتریش کنونی را نوریکوم می‌نامیدند. نام اتریش از دوره شارلمانی باقی‌ماند. اتریش تا سالیان درازی هویت سیاسی مستقلی نداشت و در سده‌های میانه بخشی از شاهنشاهی روم به شمار می‌آمد.
در پایان سدهٔ 13 رودلف هابسبورگ بر اتریش کنونی چیره شد و دودمان هابسبورگ از آن پس تا سده بیستم میلادی بر اتریش فرمان راندند. پس از فروپاشی امپراتوری مقدس روم در سال 1806، امپراتوری اتریش تشکیل شد. در 1867 امپراتوری دوگانه اتریش-مجارستان شکل گرفت که بعد از شکست دولت‌های محور در جنگ اول جهانی به چند بخش تقسیم شد.
در 1933 انگلبرت دولفوس حکومتی با گرایش‌های فاشیستی برپا کرد. در 1938 هیتلر کشور اتریش را به آلمان منضم کرد. بعد از پایان جنگ دوم جهانی اتریش به اشغال متفقین درآمد و از 1955 به صورت جمهوری فعلی درآمد.
سیاست
اتریش بعد از اتمام جنگ جهانی دوم در سال 1945 تاکنون یک جمهوری فدرال است. صدر اعظم و رئیس جمهور این کشور توسط مردم انتخاب می‌شود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 (1979م)، اتریش جزو نخستین کشورهایی بود که دولت موقت ایران را به رسمیت شناخت. در این زمان روابط ایران و اتریش به علّت روشن نبودن برخی از مسائل دیپلماتیک و وجود جوّ انقلابی، در حد معمول ادامه داشت. سفیر اتریش در تهران به عنوان سفیر اتریش در قاهره تعیین گردید. وی که دکتر کریستوف کورنارو (Christoph Cornaro) نام داشت و در دوران انقلاب در تهران بود در گزارشی به وزارت امور خارجه می‌نویسد که مسائل انقلاب تمامی فعالیّت‌های بازرگانی، اقتصادی و سیاسی را تحت‌الشعاع قرار داده است.
جمعیت
جمعیت این کشور در سال 2007 میلادی 8٫315٫000 نفر گزارش شد.
مطالب مرتبط